Whoeiiii!

Mangalore, Karnataka, India

Ik ben nu in Mangalore, de grootste stad aan de kust van Karnataka. Het weer is hier lekker winderig (maar nog steeds warm), al had ik het gisteren toch wel even koud toen de zon weg was! Voor het eerst kippenvel in India van de temperatuur! Ik zal weer bij het begin beginnen, want heb veel te vertellen!

Vrijdag 1 febr.
Laatste dag in Spandana, Udupi. Deze dag was toch wel een van de dieptepunten vanwege de problemen met het gastgezin…

Zaterdag 2 febr.
Geweldige dag gehad! Ik was uitgenodigd bij Mukesh en Sneha. We zijn eerst naar Malpe beach gegaan waar ik heerlijk in mijn kleding een frisse duik heb genomen! Malpe is druk in de weekenden, en je kan kameel rijden als je wilt. Verder is er een vismarkt, maar daar stinkt het echt ongelofelijk dus daar zijn we niet heen gegaan. Ik had mijn bulten laten zien, dus ze maakten gelijk een afspraak met een gespecialiseerde arts voor me. Deze heeft me een paar pillen mee gegeven en een crème, en wonder boven wonder had ik die nacht helemaal nergens meer last van! Wonderdokter dus.  De bulten waren insectenbeten, maar van welk dier wist hij niet. Was allang blij dat het over was! Heb vervolgens een heerlijke warme douche gehad! Ze hadden een badkamer buiten gemaakt, waar ze ’s ochtends een vuurtje maakten om water op te warmen. Het was een waar genot het warme water over mijn lichaam te kunnen gooien! Ze hadden uitgebreid gekookt, het was erg lekker, en heb daarna lekker uit kunnen rusten in mijn eigen kamer met twee persoons-bed!

Zondag 3 febr.
Vroeg op gestaan en naar hun gebed geluisterd, duurde twaalf minuten en dat was een korte vorm! Eerst spreken ze, dan zingen ze samen, mooi om naar te luisteren. Naar de Krishna tempel in Udupi geweest en Mukesh heeft me er veel over verteld, was erg leerzaam. Was wel blij toen we terug gingen, want voelde me toch wel flauw worden van de honger! Lekker ontbeten met brood en jam en puri met bhargi. Met privéchauffeur door Mannipal gereden, dit is een stad die bekend staat om een van de grootste ziekenhuizen in heel India en er zijn ontzettend veel universiteiten hier. Naar het ‘end-point’ geweest, waar een prachtig uitzicht was op de lager gelegen bebossing. Langs de gate van Udupi gereden, hier kom je normaal Udupi binnen als je vanuit het zuiden komt. Me rot gelachen om de snelweg hier! Men rijdt er niet harder dan 80 km/h (en dat is maar goed ook), mensen steken gewoon over en de kruispunten… Levensgevaarljk! Thuis met iedereen op de foto geweest en een prachtige sleutelhanger met vlinder gekregen uit Maleisië! ’s Avonds terug naar gastgezin.

Maandag 4 febr.
Van Udupi naar Mangalore gegaan met de Express bus, die deed er 1,5 uur over. De weg was erg slecht en ontzettend stoffig, er was een beetje bewolking dus dat was goed voor de temperatuur! Bushalte Nanthoor uitgestapt, na 30 minuten opgehaald door Vasanth Shetty. Hij heeft me eerst het project laten zien, genaamd Saanidhya. Hier wonen 27 kinderen in de leeftijd 5 t/m 15 jaar. Er zijn 4 klaslokalen met elk een lerares, er zijn ongeveer 4 helpers per dag (om ze naar de wc te brengen, water te geven etc.), twee mensen voor het eten, nog twee schoonmakers, sociale werkers in opleiding en elke dag komen er studenten spraaklessen geven, 1 op 1. Dan is er nog een huis, waar 18 jongens van 25 t/m 35 jaar zitten. Zij doen veel handarbeid, zoals schilderen en het maken van bloemen, oorbellen en portemonnees. Er heerst hier ongelooflijk veel rust en de twee huizen zijn vol met liefde… Dit is echt zoveel beter dan het project waar ik was! Daarna naar mijn gastgezin, bestaande uit Surekha (moeder van 51) en Sujeeth (net 19). Heb een eigen kamer, twee persoonsbed, en het is allemaal velen malen luxer dan hiervoor. Het hele appartementencomplex is van dezelfde familie, dus er wordt regelmatig aangeklopt door hen en andersom. De moeder spreekt alleen Tulu (heb ik net een beetje Kannada geleerd, dat schiet dus ook niet op  ) en nauwelijks Engels, dus de communicatie is wat lastig!

Dinsdag 5 febr.
Mijn eerste dag in project Saanidhya (gisteren online gegaan!). Een woord: geweldig! Voel me ontzettend op mijn gemak, de kinderen zijn leuk (maar soms blijven ze je uitdagen) en de leraressen zijn helemaal te gek! Vandaag met de oudere jongens van het andere huis naar het circus geweest, voor mij een beetje saai, maar zij vonden het erg leuk! Circus is vergelijkbaar met dat in NL maar dan veel goedkoper!

Woensdag 6 febr.
Veel tijd besteed aan de voorbereiding van de openingsdans voor de exhibitie van dit weekend. Ze gaan hun gemaakte dingen verkopen en de opbrengst gaat naar het nieuwe gebouw dat op dit moment wordt gebouwd. Het is ontzettend groot en drie verdiepingen, er heerst namelijk ruimtegebrek in de huizen die ze nu hebben. ‘s Middags een vergadering gehad en wat ouders gesproken, natuurlijk bij iedereen thuis uitgenodigd  Heb het hier veels te druk 😛 Toen ik bij de kinderen op een krukje zat, had er een ontdekt dat er een gat in het midden zat, dus die stak er mooi zijn vinger doorheen… Deugniet! Ze proberen hier wel echt mijn grenzen uit! Nog lol gehad met een van de helpsters, Geetha. Ze kan niet zo goed Engels dus de anderen hadden me verteld dat ze uit Vietnam was en 30 jaar. Dat bleek beiden niet waar te zijn! Grappenmakers! Tis een ontzettend leuke meid, ze heeft altijd een grote glimlach op haar gezicht!

Donderdag 7 febr.
Naar persconferentie geweest vanwege de exhibitie, was leuk om mee te maken. Nog op tv geweest ook, dus ben nu zowel in Udupi als Mangalore bekend 😛 Daarna nog naar winkels geweest waar ze de nieuwe brochure laten drukken en een groot billboard, bij beiden nog wat spellingfouten eruit gehaald. ‘s  Smiddags met drie leraressen wezen shoppen, erg gezellig! Uiteindelijk een zwarte saree met glitters uitgezocht. Deze afgegeven bij de naaister, zaterdagavond is hij klaar!

Vrijdag 8 febr.
Bijna de verjaardag van Sujeeth (gastbroer) vergeten, dus een mooie kaart voor hem gekocht met redenen waarom ik niet op tijd was ( was het ‘s ochtends vergeten, ‘s middags gegeven), heel grappig. ‘s Middags naar de tempel gegaan van een vrouwelijke God, samen met de dochter van mijn gastmoeder, was leerzaam een puja (verering denk ik) van dichtbij mee te maken, maar durfde mijn handen toch niet door het vuur te halen!

Zaterdag 9 febr.
Exhibitie, meegeholpen. Oorbellen gekocht en wat wenskaarten, gemaakt door de mentally challenged zoals de kinderen hier zo mooi heten. Opening was erg saai omdat ik de praatjes niet kon volgen, maar de dans door de jongere kinderen was erg leuk om te zien! Ze hadden prachtige pakjes aan! Shalini Pandit ontmoet (en natuurlijk uitgenodigd om haar thuis te bezoeken), via haar ben ik in eerste instantie in contact gekomen met Saanidhya. De terugrit was geweldig! Het was ontzettend druk en we hebben spook gereden. Tot overmaat van ramp kwam er ook nog een ambulance met haast aan die overal tussendoor wilde. Een gekkenhuis dus, maar ik ben weer heel thuis gekomen, tot mijn verrassing!

Zondag 10 febr.
Jarig! ‘s Oochtends bloemen gekregen, een taart gekocht en zoete broodjes en het gevierd met de kinderen! Ze hebben happy birthday voor me gezongen en ik heb de taart aangesneden, het was echt heel mooi! Vasanth Shetty, degene die alles voor me regelt, heeft nog een mooi praatje gehouden over dat mijn ‘echte’ familie er nu niet bij kon zijn, maar dat de kinderen en leraressen van Saanidhya mijn familie waren  Mensen zijn hier echt geweldig en ik weet zeker dat ik al deze gastvrijheid ga missen als ik terug ben in ons koude kikkerlandje… Iedereen vertelt over me, ik ontmoet hele families, ben uitgenodigd voor twee bruiloften (eentje is morgen, en dan ga ik mijn saree dragen, hoop dat ik erin kan lopen). Ik moet elke dag minimaal 1x aan de telefoon komen om te vertellen wie ik ben (geen idee wie al deze mensen zijn aan de andere kant van de lijn…).

Kortom: ik heb het hier ontzettend naar mijn zin, de leraressen van Saanidhya en alle mensen met wie ik nu om ga kunnen niet wachten om Tijl te ontmoeten 😛 Ik ga jullie weer verlaten, want ik moet me klaar maken voor een bruiloft! Heb zin om te gaan!!! Whoeiiii!