Zondag 30-11: Op weg naar de jungle
Om half zeven werden we opgehaald door Marvelous Peru voor onze jungletocht naar Manu national park. Met ons ging nog een toerist mee, een chauffeur en gids/kok. Al na twee uur rijden veranderde het asfalt in een onverharde weg. Onderweg zagen we veel ruwe bakstenen langs de wegen liggen, die ze hier maken van rode klei en gebruiken voor het bouwen van huizen. We stopten een aantal keer voor mooie uitzichten en bezochten een begraafplaats van de Inca’s. Ze bouwden allemaal torentjes waar ze de gemummificeerde lichamen in stopten en alle openingen waren gericht naar de zonsopkomst. We gingen ook nog naar een museum in een stadje waar alles wit en blauw was. Hier vieren ze elk jaar een katholiek/Andean carnavalfeest (Mamacha del Carmen) en dan loopt het hele dorp vol. In het museum waren onder andere allerlei (griezelige) kostuums te zien die de mensen dan dragen.
Zigzaggend gingen we een bergpas over en daarna daalden we langzaam af de jungle in. Hier waren diverse landslides te zien, veroorzaakt door de eerste buien van het regenseizoen. Gelukkig konden we overal langs. We liepen ook een aantal stukjes langs de weg, en spotten gelijk de eerste prachtige vogels waaronder de nationale vogel van Peru (erg zeldzaam): Cock of the Rock.
Om half zeven ’s avonds kwamen we aan in de eerste lodge, een paar houten gebouwen. Onze kamer was erg basic maar prima. We sliepen met de ramen open, voorzien van horren tegen de muggen en andere insecten. Het was hier warm en benauwd.
Maandag 1-12: Een warm welkom
We hadden echt super geslapen in de lodge, de natuurgeluiden en het pikkedonker waren blijkbaar erg slaapverwekkend. Op weg naar de boot stopten we bij een opvangentrum voor dieren die ziek waren of hun moeder waren verloren. Ze lopen hier gewoon los rond en krijgen te eten en drinken, totdat ze weer op de been zijn en terug de jungle in kunnen. Het regende pijpenstelen maar ondanks dat kreeg Tijl een warm ontvangst. Hij was het busje nog niet uit of een blackspidermonkey klom op zijn hoofd en wilde er niet meer vanaf. Een komisch gezicht! Naast verschillende aapjes liepen er ook nog 2 zwijntjes, een tapir, slang, kaaiman, schildpadden en een two-toothed coati rond. In de bomen zaten een aantal macows en kleine parrots, die ik beiden op mijn schouder heb gehad en die me beiden hebben ondergekakt. Het was een groot feest!
De boot wachtte al op ons en voorzien van rubberen laarzen gingen we op weg naar de lodge voor de komende twee nachten. We meerden af in the middle of nowhere, volgden onze gids door diverse beekjes en smalle paadjes en kwamen na zo’n 400 meter aan bij de lodge: weer een paar houten gebouwen, met dak maar allemaal in the open air. Gelukkig hing er een klamboe (uhum, gatenkaas…) boven ons bed. In een van de bomen zat een nestje met pasgeboren kolibries, echt heel schattig.
’s Middags maakten we onze eerste wandeling door de stromende regen. Met de boot gingen we naar de overkant van de rivier, liepen door de jungle heen en kwamen uit bij een meer. Daar klaarde het gelukkig wat op en met een vlot gingen we naar de overkant. Onderweg zagen we veel verschillende vogels en een capybara. Toen begon het weer te hoozen en onweren en moesten we snel terug om het donker voor te zijn. Dat lukte niet helemaal, maar gelukkig hadden we onze hoofdlampjes mee voor het laatste stukje naar de lodge. We zagen nog een prachtige paddestoel die maar 1 nacht leeft, onze gids kon hem ruiken, zo’n sterke lucht. We aten vers gevangen vis bij kaarslicht want er is hier geen elecktriciteit noch wifi.
Dinsdag 2-12: Vogels, vogels en nog eens vogels…
Het regende en onweerde de hele nacht dus helaas konden we ’s ochtends niet naar de clay lick. Hier komen allemaal parrots om 5h ’s ochtends om van de klei te eten, maar met regen laten die zich niet zien. Wij ook niet, dus sliepen ‘uit’ tot 7h. De zon begon te schijnen en we begonnen aan een 3 uur durende wandeling. De jungle hier is niet vlak, maar heuvelachtig. We zweetten ons kapot, zo warm en benauwd. We liepen over modderige paadjes, door beekjes en heuveltjes op en af. Intussen takken en boomstronken vermijdend… We zagen nog een kolonie overstekende military ants en onze gids probeerde uit of hun beet pijnlijk was. Dat was die.
We gingen in de middag terug naar het meer, maar dit keer waren er minder vogels en was het bijzondere er een beeetje af. Tijl had helemaal genoeg van de vogels. Spinnen, slangen of andere dieren hebben we helaas niet gezien. We waren net op tijd terug voor het onweer losbarstte.
Woensdag 3-12: Een knallend afscheid van de jungle
Helaas ook vanochtend weer regen, dus na het ontbijt hebben we de spullen gepakt en gingen we terug naar de boot. Het beekje wat we als laatste over moesten steken was veranderd in een brede, kolkende rivier. Gelukkig waren de mannen van de boot zo aardig om de boot te verplaatsen zodat we enigszins droog aan boord konden. Deze keer vaarden we stroomopwaarts en duurde de rit vele malen langer dan de heenweg. Daarna volgde een autorit van negen uur. Onze chauffeur was erg voorzichtig, maar toen een vrachtwagen ons met hoge snelheid op een bergweggetje naderde en zijn achterremmen niet bleken te werken ging het toch mis. Een botsing… De schade viel gelukkig mee (we waren allang blij dat we niet van de weg waren geduwd het ravijn in). We hadden twee deuken in de motorkap en de deur was enigszins ontwricht, de vrachtwagen had een kapot lampje en een verbogen bumper. De chauffeurs ruzieden er vervolgens op los, want wie gaat wat betalen? Hoe het af is gelopen weten we niet want er volgden onderweg nog vele telefoontjes. Na vijf minuten rijden moesten we weer stoppen, want er was een politiecontrole op cocabladeren. Je mag hier maximaal 2 kilo bij je dragen. Daarna kregen we ook nog een lekke band, dus die werd tijdens de lunch vervangen. Om 19h kwamen we eindelijk aan in Cusco en namen om 20h de nachtbus naar Arequipa. Met de beste busmaatschappij van Peru, Cruz del Sur (stoelen konden bijna plat, chauffeur reed rustig etc), kost ongeveer 30 euro per persoon. Dan krijg je een diner aan boord, bespaar je een nacht in een hostel en ben je ’s ochtends 600 km verder. De ramen waren getint, dus elk dorpje dat we passeerden zag er als een spookstadje uit. Toen we om 6h ’s ochtends weer uit het raampje keken zagen we een droog maanlandschap met grote stenen en cactussen.
We zijn in het zonnige Arequipa op zo’n 2300 meter hoogte!
6 pings