10-02: Eerste kennismaking met het regenwoud
Tijl heeft voor me gezongen en ik kreeg superveel felicitaties binnen op facebook, whatsapp en via e-mail. Dankjulliewel allemaal! Om 10 uur moesten we uitchecken bij ons hotel en om half twaalf zaten we opnieuw in een hete, rammelende bus op weg naar San Rafael National Park. Paraguay kent vele nationale parken, allemaal met verschillende niveaus van bescherming. Vele worden bedreigd door jagers, houtkappers of illegale visserij. Gelukkig zijn er ook mensen die dit proberen tegen te gaan, zoals het Zwitserse koppel Christine en Hans Hostettler. Zij leven al 30 jaar in Paraguay en hebben onder andere een vliegtuigje gebouwd waarmee ze illegale activiteiten opsporen en doorgeven aan allerlei instanties om deze mensen een halt toe te roepen. Wij waren op weg om twee nachten bij hen te verblijven.
Onze bus deed er ruim drie uur over en halverwege veranderde het asfalt in rood zand en keien. Wat een helse rit. We zaten helemaal onder het rode zand vermengd met zweet. Wat voelden wij ons vies toen we in Ynaumbu aankwamen. Een klein plaatsje waar we de bus uit moesten, niet eens te vinden op onze kaart. Daar stond gelukkig iemand op ons te wachten om ons met een 4wd naar de verblijfplaats te brengen. Onderweg hadden we mazzel, we zagen een prachtige oehoe (zie foto) en nog een ander klein vogeltje. Na een kwartier kwamen we aan, fristen ons op en dronken terrere met de familie. Dat zie je hier overal, mensen nemen zelfs een soort thermoskan mee voor onderweg. Ze hebben een speciaal kopje waar ze groene kruiden in doen, daar koud water bij gieten en vervolgens mag iedereen er wat van drinken door een smal rietje. Het smaakt als koude, sterke groene thee.
Hans en Christine hebben een aantal wandelroutes uitgezet in het regenwoud en wij besteedden de middag aan de kortste om de omgeving te verkennen. Na de uitleg over hoe je boomstammen moest overstappen in verband met slangen (ik dacht nu dat er onder elke boomstam een slang lag…) gingen we op pad. Zodra we het dichtbegroeide regenwoud in liepen begonnen we toch een potje te zweten! We zagen alleen een paar vogels en terug bij het huis een rood-blauw vogeltje. Bij het huis liepen jonge katjes, honden, kippen, koeien en paarden en zagen we regelmatig grote, felgekleurde vlinders rondfladderen. Tijl wilde even terug naar het meer, en ik waarschuwde hem nog voor de donkere lucht en wind die opstak… Maar zo eigenwijs als hij is ging hij toch en kon daarna zijn kleding uitwringen en schoenen leeggieten. De regenbui was wel heerlijk verkoelend!
Na een lekkere maaltijd maakten we een nachtwandeling met de oom van de familie. We moesten onze zaklampeen uit houden om de dieren niet te verjagen. Dus daar gingen we, allemaal achter elkaar aan in het pikkedonker (er waren ook drie Duitsers mee). Op een gegeven moment zag ik echt niet meer waar ik mijn voeten nerzette (misschien wel op een slang?!?) en heb ik toch maar min lampje aan gedaan. Grote dieren hebben we niet gezien, maar wel heel veel enge spinnen (zie foto), de rode ogen van een spin hoog in de boom, de oplichtende ogen van een waterzwijn aan de overkant van het meer en verse sporen. En wie kan er nou zeggen dat hij op zijn verjaardag in het pikkedonker door de jungle heeft gelopen 😉
11-02: Lange wandeling
Na een slechte nacht (alles kriebelde) gingen we om half 8 op voor het ontbijt. Ik was nog even naar het meer gelopen, maar daar was niet veeel bijzonders te zien. Ontbeten met versgebakken brood, eigengemaakte jam en verse yoghurt. De supermarkt is een heel eind rijden, dus de familie leeft zoveel mogelijk van hun eigen land en vee. De oom ging een grote ronde lopen om te checken op illegale activiteiten en wij mochten mee. Weer weinig dieren gezien, maar de oom vertelde veel en dat maakte de wandeling de moeite waard. Na een weer erg goede maaltijd heb ik eindelijk mijn eerste boek uitgelezen en Tijl heeft zijn creditcard laten blokkeren, want daar werd fraude mee gepleegd. Gelukkig zijn de bedragen allemaal verzekerd en dus gelijk vergoed, maar de creditcard kunnen we nu niet meer gebruiken. Beetje onhandig is dat wel.
12-02: En weer op weg
Vanochtend hebben we nog even bij het meer rondgehangen. Ook zijn we naar het minimuseum gegaan, hier hebben Hans en Christine allemaal dieren verzameld die ze hebben gevonden rondom het huis. Slangen op sterk water, pootafdrukken in gips en opgespelde vlinders… Erg interessant om te zien. Na de lunch werden we naar de bushalte gebracht om vervolgens weer 2 uur lang in een hobbelbus te zitten naar Hohenau. Daar stapten we over op een bus met airco om naar Ciudad del Este door te reizen. Toevallig had Sarah vanuit Encarnacion dezelfde bus genomen, dus kwamen we haar weer tegen. En ze had ook hetzelfde hostel geboekt, dus dat werd gezellig! Onderweg kwamen we nog een blokkade tegen, waarschijnlijk een of ander protest, dus moesten we een stuk omrijden. En toen begon het te regenen en onweren…
We kwamen nat aan in Ciudad del Este, in een schoon maar ietwat oud hostel aan de rand van de stad.
6 pings