Vandaag een lange reis achter de rug, van Campeche in de staat Campeche naar Villahermosa in de staat Tabasco. Onze eindbestemming is San Cristobal de las Casas. We zijn langs de kust gereden via highway 180. Het was prachtig! Verlaten witte strandjes met allerlei vogels zoals pelikanen, af en toe een palapa (open hut met rieten dak) waar je een hangmat in op kan hangen, en soms reden we iets landinwaarts met allemaal bochten tussen de bomen door. Frapant is hier dat de highway recht door dorpen gaat. In het begin staat er vaak een geel bordje met een kind erop of een wit bord met een tekst over iets met ‘vibro’. Snel volgen dan topes waar je vanuit stilstand overheen moet om te voorkomen dat je auto beschadigt. Dan heb je nog mensen en dieren op straat en diepe holen die je maar beter kan ontwijken! En niet te vergeten de controleposten van politie en/of leger bij belangrijke kruispunten, begin van steden of bij overgangen naar een andere staat. Tot nu toe hebben we zonder problemen door kunnen rijden, gelukkig maar, want ze zien er indrukwekkend uit met hun grote geweren en stoere Dodge politieauto’s.
We zijn ook over twee bruggen gegaan bij Isla Aguada en Ciudad del Carmen en eigenlijk veranderde vanaf dat moment het landschap. Van de kust en oerwoud (in het Noorden was alleen maar oerwoud, heel saai) naar moerassen. De huisjes langs de weg stonden soms deels in het water, overal waar je keek was eigenlijk wel water. Onderweg heerlijke gepaneerde verse vis gegeten met uitzicht op, hoe kan het ook anders, het water!
Het leukste stuk kwam toen we ons hotel in Villahermosa moesten zoeken, zonder kaart en navigatie. Ik kan je vertellen, in een stad met 670.000 inwoners geen gemakkelijk karwei.
Al zoekende door de stad zagen we dat mensen steeds door rood reden als ze de korte bocht hadden. Er vanuit gaande dat dat dus mocht, namen wij de bocht. Dat hadden we beter niet kunnen doen. We waren gespot door meneer motoragent die met zwaailichten achter ons aan kwam. We moesten aan de kant en hij deed zijn verhaal in het Spaans. Iets met een rood lichtje en 20 dollar… We hebben ons maar van de domme gehouden, het woordenboek erbij gepakt maar we kwamen niet verder dan ‘No entiendo, senor’, ik begrijp het niet, meneer. En ‘we zijn geen Amerikanen’, als hij het over Amerikaanse dollars had. Na 5 tot 10 minuten had hij er genoeg van en zwaaide ons vriendelijk uit toen hij op zijn motor wegreed, naast ons vergezeld door gelach van omstanders. We waren al gewaarschuwd voor corruptie en wisten dat ze daar niet al teveel inspanning voor leverden. Rustig blijven en niet toegeven was deze keer de oplossing. Een leuk avontuur om thuis nog eens na te vertellen!
Niet snel daarna vonden we gelukkig ons hotel (incl. parkeergarage) en konden we dit verhaal met jullie delen.
Tijl en ik hadden gedacht dat Mexico minder ontwikkeld was dan Europese standaarden, bijvoorbeeld vergelijkbaar met India. Maar dat is niet zo. De wegen zijn best aardig (80-100 km/h) op de drempels en gaten na, in de restaurants kan je goed eten (we zijn beiden nog niet ziek geweest, even afkloppen) en de hotels zijn schoon en netjes. We betalen tussen de 300 en 600 pesos (17-33 euro) voor een mooie nette hotelkamer en een hoofdmaaltijd kost tussen de 50 en 120 pesos (3-7 euro). Een biertje is vaak 25 pesos, omgerekend 1,50. Een liter benzine kost ongeveer 55 eurocent. Al met al valt het reuze mee, al is het met onze tickets en een huurauto voor 2 weken toch een prijzige reis. Maar het is de moeite waard en ik ben blij dat we toch voor Mexico hebben gekozen 😉
6 pings