Typetjes in de trein

Ik zit in de trein, hopelijk is deze week niet zo chaotisch als vorige week. Een extra dag gewerkt, vier avonden weg, in totaal 70 uren van huis…

De trein van Utrecht naar Den Haag zit vaak vol, maar is gelukkig wel rustig, dus ik besloot na het checken van mijn e-mail een dutje te gaan doen. Ik had mijn ogen nog niet gesloten, of ja hoor, een medereiziger besloot zijn hele team af te bellen omdat hij een kwartiertje vertraging had. Daar ging mijn rustmomentje! Dat deed me eraan denken dat je verschillende typen reizigers kan onderscheiden. Hier komen ze!

1. De klessebessers, waarvan de beller er één is, zijn misschien nog wel het ergste. Zij voeren hele gesprekken in een stiltecoupé waar iedereen van kan mee genieten. Een tikkie arrogant ook, want als je er iets van zegt heb JIJ het uiteraard gedaan. Daarnaast is de heersende opvatting dat als de trein niet rijdt, er helemaal geen stiltecoupés bestaan.
2. Een gedeelde nummer 1 met de klessebessers, zijn de elleboogstoters. Van die net iets te brede of beweeglijke mensen naast je, die op de één of andere manier telkens in je personal space komen met hun ellebogen. Terwijl er ruimte genoeg is. Vinden ze me dan echt zo leuk, dat ze me steeds willen aanraken? Je zou het bijna denken!
3. Dan zijn er nog een aantal typetjes die alles te maken hebben met het produceren van geluid. De typmiepen bijvoorbeeld. In het begin van mijn nieuwe baan bij Stichting C3 wilde ik liever een netbook, maar wat ben ik achteraf blij met mijn Ipad! Niemand die last van me heeft terwijl ik nu in de trein deze blog zit te schrijven. Heerlijk geruisloos, een voorbeeld voor de laptoppers en netbookers.
4. De muziekluisteraars, een ergernis voor velen. Vaak de wat jongere, stoere types, die zich met oortjes in de oren met veel te harde muziek afsluiten voor de rest van de wereld. Vooral die medereiziger die er last van heeft. Je kan zeggen wat je wilt, maar naar jou luisteren doen ze toch niet!
5. De keelschrapers, hoesters en proesters. Daar blijf ik liever altijd een beetje bij uit de buurt, om de kans op besmetting zo klein mogelijk houden. Ik vind ze daarom ook een beetje eng, en als er eentje los gaat, hou ik altijd even m’n adem in…
6. Net zo vervelend, maar minder zichtbaar: de stiekem vieze windenlaters. Zo af en toe komt er een geur voorbij, bah! Er zal nooit iemand sorry zeggen, wees gewaarschuwd voor deze sluwe types… Voor je het weet jagen ze iedereen de coupé uit! Blijf zitten waar je bent, probeer ze desnoods te overtreffen, maar geef ze dat genot niet, ga vooral niet weg!
7. Dan nog twee types waar je geen last van hebt: de lezers en slapers. De meest rustige, stille types die je kan aantreffen. Koester ze, want zij zijn één van de weinigen die echt thuis horen in een stiltecoupé.
8. En ten slotte, degenen die bijna altijd iets van je willen, maar ook gelijk de enigen die tegen iedereen een vriendelijk goedemorgen zeggen: de kaartjesknippers a.k.a. de conducteur. Je moet er even voor graaien in je tas, maar dan heb je ook wat!

Ik ben inmiddels aangekomen op mijn vertrouwde spoor in Den Haag. Bijna alle types staan veel te vroeg op, vallen bijna om als de trein schokkend tot stilstand komt.  Iedereen probeert zo snel mogelijk de trein uit te komen. En de mensen die staan te wachten, proberen er zo snel mogelijk in te komen. Om vervolgens tijdens deze nieuwe rit te laten zien wat voor types zij zijn.

Ik ga verder met de tram, omringd door klessebessers en muziekluisteraars. Wat is het leven toch heerlijk!