Voorbereidingen

Utrecht, Nederland

Mijn eerste berichtje over India, nu nog vanuit het koude Nederland!

Zoals de meeste mensen wel gehoord hebben ga ik in januari 2008 voor drie maanden naar India. Daar ga ik twee maanden in een tehuis werken waar ze gehandicapte kinderen opvangen. Zij zijn zowel lichamelijk als verstandelijk gehandicapt. De kinderen hebben verzorging en afleiding nodig. Het gaat er kortweg om dat ze een leuke tijd beleven en ze iets leren, bijvoorbeeld Engels of het opdoen van sociale contacten. Nu zul je wel denken, Milou heeft hier helemaal geen opleiding voor gehad! Dat klopt inderdaad, maar met veel liefde en verzorging kan ik een heel eind komen. Het gaat mij om de glimlach die je op hun gezichtjes kan toveren met misschien alleen een klein beetje aandacht! Dit alles zal op 7 januari gaan gebeuren. Dan vlieg ik ’s ochtend heel vroeg, helemaal alleen via Milaan naar Mumbai (Bombay). De vieste en meest dure stad van heel India en de op één na grootste stad van de wereld met zo’n 13.073.926 inwoners! Ik kom rond 23h aan en zal dan mijn weg moeten vinden naar het Hare Krishna tempelcomplex genaamd Iskcon waar ik twee nachten zal doorbrengen. Vervolgens staat me een treinreis van zo’n 14h te wachten naar Kundapura, een stad aan de westkust. Het tehuis zelf ligt daar vlakbij en dit dorp heet Udupi.

De organisatie waarmee ik vertrek heet het SIW en is een non-profit instelling. Zij regelen je verblijf bij het gastgezin en het project waar je bij gaat werken. Ook moet je verplicht aanwezig zijn bij twee voorbereidingsweekenden. De eerste was gericht op heel veel basisinformatie. Zo kregen we een praatje van iemand van de GGD, kregen we informatie over de spullen die je mee moet nemen (denk aan een goede backpack, slippers, klamboes etc.) en waren er ervaringssprekers aanwezig. Ook hebben we Afrikaans gedanst en nog veel meer leuke dingen gedaan! Het tweede weekend richtte zich vooral op het lang weg zijn. Hoe hou je contact met de thuisbasis, wat moet je doen als je het niet naar je zin hebt in India, wat zijn je normen en waarden en in hoeverre moet je je aanpassen aan de cultuur. Ook toen waren er een paar sprekers die vertelden over hun – soms bizarre – ervaringen. Ik heb ontzettend veel aan deze voorbereidingsweekenden gehad! Ik kan deze organisatie wat dat betreft bij iedereen aanraden.

Na de twee maanden vrijwilligerswerk komt Tijl ook naar India en gaan we samen nog een ruime maand backpacken. Iets wat we daarbij niet willen missen is natuurlijk de Taj Mahal, die op de werelderfgoedlijst staat! Dat wordt dus wel een binnenlandse vlucht, want het ligt een beetje ver van Udupi vandaan… Als je benieuwd bent naar al deze plaatsen, kijk dan even op Google Maps.

Goed, nog 20 dagen en dan zit ik in het vliegtuig… De tijd vliegt echt letterlijk voorbij! Ik heb afgelopen vrijdag een backpack gekocht en tefa slippers en ik ben er super blij mee, al is mijn bankrekening nu aardig geplunderd… Ook heb ik mijn visum geregeld. Een stempeltje in mijn paspoort ter waarde van 65 euro… En er is nog steeds genoeg voor te bereiden, dus ik stop nu maar snel met dit berichtje!

Ik ga mijn vrienden en vooral Tijl wel missen maar daar probeer ik me nog maar niet te druk om te maken… Want ik kom straks wel terug met hopelijk veel mooie ervaringen! Ik weet nog niet hoeveel ik ga schrijven, maar jullie zijn allemaal uitgenodigd om als ik terug ben een keer foto’s te komen kijken!

Voor meer informatie: Aanpakken en Wegwezen: Maartje in India. Zij is ook via het SIW naar India gegaan, soortgelijk project en in zelfde gebied.