Hot again…

Varkala, Kerala, India

Nou, we zijn dus om 6h ’s ochtends dat park in gegaan en om 7 uur hebben we met moeite ons aan kunnen sluiten bij een groep voor de 3-urige wandeling (ze wilden ons er geloof ik niet echt bij hebben ofzo…). Tijdens deze ‘spannende’ wandeling zijn we meerdere malen aangevallen door honderden bloedzuigers, die maar al te graag in mijn schoenen wilden kruipen. De meeste heb ik gelukkig van mij af kunnen slaan en de drie die doorbraken tot in mijn schoen, hebben het daar vast niet prettig gehad tot ze aan het einde weer bevrijd werden (zal wel hebben gestonken…). Irritante, akelige beestjes zijn het. Gelukkig wel droog gehad. Aan het einde dacht ik nog dat de gids het even spannend probeerde te maken door plots de bosjes in te rennen en ons te beduiden stil te zijn, maar hij vond echt nog drie wilde olifanten die we konden bekijken vanaf een afstandje. Aangezien het mannetje ons snel in de gaten had en ze nog wel eens plots willen aanvallen, was het avontuurtje snel afgelopen.
Terug naar ons bamboo-huisje omdat het begon te regenen, uitgecheckt, geluncht, en de bus genomen naar Kottayam. Het zat gelukkig mee met de chauffeur, hij reed best rustig (voor India dan) en we zijn heelhuids aangekomen na zo’n 4 uur.

Hotelletje geregeld voor een nachtje, en de volgende dag met twee bussen en een riksja naar Pala, Hosanna vertrokken waar een gedenksteen voor mijn opa staat. Het duurde even voordat we de man te pakken hadden die we moesten hebben, maar toen hij hoorde wie ik was werden we met open armen ontvangen. Deze man heeft veel contact met mijn opa gehad, is zelfs een paar keer in NL geweest, en was blij verrast met onze komst. Hopelijk heeft het zijn gezondheid goed gedaan, want hij had een longinfectie en was daardoor niet helemaal fit (maarja, ook al 76 jaar). We hebben een kleine rondleiding gehad op het terrein waar een diabeteskliniek staat, we hebben de gedenksteen gezien en zijn gastenhuis. We werden uitgenodigd om een paar nachten te blijven, en toen hij hoorde dat onze spullen nog in Kottayam lagen, werd er gelijk een privéchauffeur geregeld om even op en neer te rijden! Dezelfde chauffeur die mijn opa ook al die tijd heeft rond gereden, echt gaaf!

Volgende dag (weer met privéchauffeur) een tripje de bergen in gemaakt, maar het regende weer lekker dus we konden niet veel aan sightseeing doen. Verder lekker relaxed daar, wat een stilte zo ver weg van de grote steden! Heerlijk gegeten en een kamer met airco en vooral warm water was toch wel fijn met het vieze weer.

Zondags door de privéchauffeur afgezet in Kottayam bij de ferry, om door te reizen naar Allepey, normaal gesproken een 2,5 uur durende reis. Halverwege zei de motor echter blub, blub, blub… Na wat gehamer en getik deed ‘ie het wonder boven wonder weer en konden we onze reis voortzetten. Vandaag eindelijk geen regen! Mooie omgeving, de backwaters. In Allepey zonsondergang gekeken op het strand.

Volgende dag rondvaart gedaan met een kleine, relaxte kano. We hadden twee roeiers, waarvan een oud mannetje, we hadden wel een beetje meelijden met hem… Niet veel meer gezien dan de ferry tocht, maar wel een kleine wandeling op een eiland gemaakt. Die man was echt een beetje gek, sprong in elke lege kano aan de kant en maakte rare geluidjes en dacht dat wij dat allemaal heel leuk vonden, maar we hebben wel vleermuizen in de boom zien hangen (en vliegen nadat hij een steen had gegooid), en we hebben toddy gedronken, palmboomsap (en volgens mij zat daar echt wel alcohol in…).

Dinsdag vertrokken naar Varkala met een overvolle bus. We hebben bijna een uur gestaan tussen de zwetende mensen, na drie uur hadden we onze volgende bestemming gelukkig bereikt! Varkala Beach is een relaxte boulevard boven de kliffen, je kan er van alles kopen (maar wel toeristische prijzen) en er zijn twee stranden. We hebben onze eigen vis uitgekozen om op te eten, vers uit het water, dus hier hebben we ons wel vermaakt t/m nu. Behalve dan dat ik nu al voor twee weken aan de diarree ben en dat het niet meer echt leuk is… Dus maar een dokter opgezocht, een hele reeks aan grote pillen meegekregen, hopelijk is het nu eens over (ook voor Tijl, want soms jaag ik hem ons hutje echt uit… De eerste week konden we nog de strijd aan gaan met elkaar, wie het meest vies rook, maar die heb ik uiteindelijk gewonnen met twee weken…)

Mogen vertrekken we naar Trivandrum en van daaruit zien we wel weer, want de tijd gaat nu toch wel erg snel voorbij!!!

Ps. Regen is hier ook gewoon koud en nat, net als in NL…. Helaas. Gelukkig brand de zon nu weer lekker op ons huidje (35 graden), zwemmen we hier heel wat af (voor mij: proberen de hoge golven niet over me heen te laten komen zodat je meegesleurd wordt naar de kant) en zijn we zelfs een beetje verbrand.