24-12: Lange reisdag
Om 3h ’s nachts stond de wekker, pakten we onze spullen en liepen een paar blokken naar de bus. Met ons liep een vrolijk hondje mee, die bij de ‘ bushalte’ naast onze tassen ging liggen. Toen er een duister figuur aan kwam lopen ging hij er blaffend op af! Onze eigen waakhond, haha.
Langzaam werd het steeds drukker en meerdere bussen brachten en haalden mensen op. We vertrokken om 4h, deden zo goed als het kon nog even onze ogen dicht en om half acht stonden we bij het ‘exit-kantoortje’ van Bolivia. Midden in de woestijn, er was hier verder niets. Tegen betaling van een ‘exit-tax’ van wel 15 bolivianos kregen we een stempel in ons paspoort. Een uur later gingen we met de bus door de slagboom en reden we een stukje door niemandsland. We vulden wel vijf formulieren in en stapten weer uit aan de Chileense kant. Nu begon het lange wachten. Eerst in de rij voor de douane, en toen we bijna aan de beurt waren zei de buschauffeur dat onze formulieren niet goed waren. Dus weer uit de rij, opnieuw invullen, en weer in de rij. Daarna stonden we weet niet hoe lang te wachten (waarop eigenlijk?). Toen moesten we alle bagage uit de bus halen en werd de bus grondig gecontroleerd. Toen wij in de rij met al onze bagage. Alle tassen werden grondig gecontroleerd, met de hand. Na meer dan drie lange uren waren we dan eindelijk in Chili!
Het landschap veranderde niet, maar de gravelweg werd ineens een asfaltweg en de chauffeur trapte het gaspedaal goed in. Om 15h ’s middags kwamen we eindelijk aan in Calama. Na een ineens ‘duur’ drankje en er niet in geslaagd te zijn om wifi te vinden, op weg naar het vliegveld met een ‘dure’ taxi in de hoop dat onze reservering voor een huurauto goed was door gekomen. Dat was die, een witte Citroen Picassa stond netjes voor ons klaar. We besloten ook alvast onze vliegtickets van Calama naar Santiago te regelen, dat kostte ons ruim een uur (geen idee waarom, de meiden achter de balie waren aan het klungelen denk ik).
We reden van Calama naar het woestijnstadje San Pedro de Atacama, een prachtige route. Het stadje zelf was niet meer dan een paar zandweggetjes, restaurantjes, touroperators en hostels. We moesten even op zoek naar een hostel want veel was volgeboekt vanwege kerst. We vonden een supergezellig hostel waar we 1 nachtje konden blijven (maar goed ook, want kostte 55 euro per nacht). We besloten hier ook ons kerstdiner te eten, het pleintje stond vol met waxinelichtjes en in de boom hingen kerstballen. De barbecue ging aan en we hadden een gezellige kerstavond in het gezelschap van een Duitse meid en vader. Na wat glazen wijn vielen we in een diepe slaap.
25-12: Toeren op eerste kerstdag
’s ochtends regelden we een goedkoper hostel voor de komende twee nachten (nou ja, goedkoop, na Bolivia is 30 euro per nacht nog steeds duur). ’s Middags gingen we op pad met de auto en namen de weg naar het zuiden. We stopten bij Laguna Cejar, twee meren maar in een daarvan mocht je drijven in het zoute water. We besloten tijd te besparen en verder te gaan naar Laguna Chaxa, waar we flamingos van dichtbij konden bekijken. Via een onverharde weg dwars door de woestijn kwamen we weer bij de asfaltweg en reden door naar Laguna Miscanti en Miniques. Hier ontdekten we de kracht van onze auto. Midden op een heuveltje kwamen we stil te staan. Gelukkig lukte het Tijl na een paar pogingen om toch de helling op te komen en we bekeken de twee meren van een afstandje. De harde wind en de hoogte (stiekem waren we een stuk gestegen) maakte het koud. We reden verder, maar helaas werd de weg slechter en durfde we het risico niet te nemen om verder te gaan. We keerden om, reden zo’n 135 km aan een stuk door naar San Pedro. We namen een menu en een fles wijn bij een gezellig, populair restaurant Barros, waar we genoten van live-muziek op eerste kerstdag.
26-12: Toeren op tweede kerstdag
Vandaag reden we de route naar het oosten richting de grens met Argentinie. Onderweg zagen we flamingos, vicunas, ezels, struisvogels, vulkanen, meren, rotsformaties en lege (zout)vlaktes zoals salar de pujsa, salar de aguas calientes en salar de quisquiro.We gingen van 32 graden in het dorp naar 12 op het hoogste punt. De auto kon het maar net aan. ’s avonds bezochten we Valle de la Luna, een soort maanlandschap maar wat helaas ontzettend toeristisch was. Vanaf een mega zandduin bekeken we de zonsondergang. ’s avonds maakten we ons eigen kerstmaaltijd in het hostel, gebakken aardappels met lekker veel groenten.
Zaterdag 27-12: Auto terugbrengen
Vandaag was alweer de laatste dag dat we de auto tot onze beschikking hadden. We pakten alle spullen in en na een zelf bereid ontbijtje met gebakken ei, avocado en banaan vertrokken we richting Laguna Cejar. Dit keer wel om te drijven op het zoute water. Je kon er bijna niet rechtop staan en duiken was helemaal lastig. We dobberden lekker rond en ik verbrandde mijn voeten. Dat was het enige stukje dat ik niet had gesmeerd en toen zei Tijl: “Je bent toch alleen maar in het water”. Ik had niet moeten luisteren 😉
Helaas mochten we geen zeep in de (ook nog eens) ijskoude douche gebruiken, dus later vond ik de zoutklonten nog in mijn oren en haren.
Om 18h leverden we de auto in op een verlaten vliegveld. Er was geen taxi te bekennen en er reden alleen maar busjes voor een belachelijk hoge prijs. Volgens Tijl was het maar 5km lopen, dus dat deden we dan maar. We begonnen vol moed in de volle zon en 30 graden, en waren blij toen een toerbus ons een stukje richting het centrum mee wilde nemen. Volgens mij was het minstens 10km geweest… We liepen ’s avonds nog een rondje door Calama en aten noodles in de kamer.
28-12: Op naar Santiago
We maakten goed gebruik van het snelle internet in onze kamer en werkten de financien bij. In Calama zelf is namelijk niet heel veel te doen. We lunchten bij een Chinees restaurant en rakteerden onszelf op Italiaans schepijs. Daarna namen we een taxi naar het vliegveld voor onze vlucht naar Santiago. Die steeg een half uur later dan gepland op. Tijl zat wat krapjes maar hield het wel 2 uurtjes vol. In Santiago namen we een minibusje die ons voor het geboekte hostel Tralkan afzette. Onze kamer is in een gehorig gebouw en blijkbaar moesten we de volgende dag ook nog eens verkassen, dus daar waren we minder blij mee. Maar het was dan ook de goedkoopste optie die we konden vinden. We haalden nog snel wat boodschapjes in de supermarkt (lang geleden dat we die hadden gezien!).
8 pings
Naar het reactie formulier ↓