Mijn vorige blog ging over keuzestress. Uiteindelijk heb ik helaas geen keuze hoeven maken. M en U nodigden me beiden uit voor een tweede gesprek, maar ik werd het net niet. Bij F bleef het helaas bij één gesprek…
M en U vonden me beiden een erg goede kandidaat. Ik paste goed in het team en ze bewonderden mijn enthousiasme. Maar ja, er was ook nog die andere kandidaat…. Dus helaas moesten ze me mededelen dat ik het net niet was geworden. Om het leed iets te verzachten voegden ze er nog aan toe, “Jij komt er wel, daar zijn we van overtuigd!”. Tsjah, dat is natuurlijk hartstikke lief van ze, maar daar krijg ik geen baan mee 😉
Dus ik ben weer volop aan het solliciteren. Het goede nieuws: ik word er steeds beter in, er is elke week wel een leuke vacature om op te reageren en mijn netwerk denkt nog steeds heel actief met me mee (echt super!!!). Het slechte nieuws: ik begin last te krijgen van sollicitatiesleur en ben bang voor goede gesprekken die uiteindelijk toch weer op niks uitlopen. Dus nu maar hopen dat ik snel mijn toekomstige werkgever tref, want ik wil dolgraag weer aan de slag!
Overigens ben ik in de tussentijd ook nog steeds bezig met communicatie. Ik heb een advertorial voor mijn vader geschreven (is aankoopmakelaar en hypotheekadviseur). Dat leverde hem één nieuwe klant op en tientallen geïnteresseerde telefoontjes. Verder ben ik lid geworden van het bestuur van onze Vereniging van Eigenaars. De laatste tijd ontbrak het aan communicatie, dus daar houd ik me nu mee bezig.
2 pings