Ik kom niet meer terug!

Mangalore, Karnataka, India

Nee, schrik niet, dat is maar een geintje, maar het geeft wel aan hoe ik het ontzettend naar mijn zin heb hier! Het project is zo goed georganiseerd, dat ik niet echt vorderingen kan maken met de kinderen zoals in Udupi, maar ik leer hier wel ongelooflijk veel! Bij het vorige project werd ik ervan beschuldigd me in het management gemengd te hebben (wat overigens niet klopt), hier wordt ik bij alles betrokken. Er zijn geen geheimen, ik kan alles vragen. Ik ben bij alles betrokken, zoals het controleren van officiële brieven op spelfouten, het bijwonen van belangrijke vergaderingen en ik ‘moet’ mijn mening geven over alles. Mukesh is langs geweest (van Udupi) en gaat waarschijnlijk dit project sponsoren, dus ik ben ontzettend blij dat ik hem ontmoet heb en wat kan doen voor Saanidhya. Ook is Shanker op bezoek gekomen. Hij leeft al geruime tijd in Nederland, maar komt oorspronkelijk uit India. Ook hij is een grote sponsor, en ik kijk er naar uit om alle mensen die ik hier heb ontmoet in levende lijfe terug in Nederland te kunnen zien. (Dat is nog even afwachten, want ze rijden hier als gekken!)

Ik wordt nog steeds overal uitgenodigd, zelfs voor een heel weekend door iemand waar ik maar een uurtje binnen ben geweest. Ik word volgepropt met eten en zie mijn buik groeien met de dag, en dat gaat niet onopvallend voorbij. Als je dacht dat Nederlanders direct waren, vergeet het, hier zeggen ze regelrecht in je gezicht dat je vet bent  (gelukkig trek ik me er niet teveel van aan en kan ik er hard om lachen). Met de leraressen kan ik het ontzettend goed vinden! We praten over van alles en nog wat, zelfs echte meidendingen, en ik ga af en toe met ze winkelen (zoooo wat kunnen ze soms twijfelen zeg, met het gevolg een heel uur in een winkel te zijn… en die zijn hier niet zo groot).

Ik heb overigens een geweldige verjaardag gehad, iedereen bedankt voor de lieve telefoontjes, de een verraste me nog meer dan de ander!!!

De bruiloft volgde al snel. Het stelde niet zoveel voor als wat ik er van verwacht had. ’s avonds komt de familie van de bruid bij elkaar en laat iedereen zijn handen bewerken met henna. Daarna volgt een of andere dans door de mannen, maar die heb ik gemist omdat het allemaal erg lang duurde. Volgende dag om 12h (uitgekozen door de sterren ofzo) gingen ze trouwen. Je komt binnen in een enorme hal waar honderden mensen zitten, die allemaal hun dagelijkse bezigheden met elkaar bespreken. Tegelijkertijd vind het huwelijk op het podium plaats, het is maar een saai gebeuren want er valt niet veel te zien. (Cameramensen staan er prompt voor). Dan is het na een uurtje klaar, schuif je aan aan een lange tafel, maak je je bananenblad schoon met wat water, krijg je je eten opgediend, eet je, sta je op, was je je handen en ga je weer naar huis.
Maar de volgende bruiloft (jaja, dit keer zelfs een persoonlijke uitnodiging), de 24e, belooft een stuk uitgebreider te zijn (mensen van een hogere klasse). Daar kijk ik dus naar uit.

Het volgende weekend heb ik Chinnu ontmoet (al gezien in Udupi). ’s Ochtends heeft ze mijn gebit compleet gereinigd, inclusief polijsten, want ze studeert voor tandarts. Daarna wat vrienden ontmoet en naar de beauty parlour geweest. Nee, dat was niet leuk, want ik moest mijn benen laten harsen aangezien het er naar uitzag te veranderen in een oerwoud. Heb het er bijna uitgeschreeuwd en ga nooit meer! AU!
Lekker geluncht met vrienden (lamsteak) en daarna naar een bar geweest om wat te drinken. Ik heb echt een geweldige avond gehad, al eindigde het wat beroerd, aangezien ik geen avondeten had gehad. Bij vrienden van haar geslapen (nouja, wakker gelegen dus, met z’n drieën in een bed) en om 9h belde mijn gastmoeder op om te vragen ‘are you coming? Now?’ Rustig aan gedaan, ontbeten bij een lekkere bakker, terug met de bus, en de jongste dochter van de familie ontmoet. Was alleen zo moe dat ik ‘s middags heb geslapen.

In de tussentijd neemt Vasanth me mee naar verschillende tempels, bezoeken we familie/vrienden (waar ik natuurlijk weer wordt uitgenodigd om een keer terug te komen) en ben ik overdag in Saanidhya. Ik verveel me dus bijna nooit! Maar kijk er intussen wel naar uit om m’n lieve vriendje weer te zien…

Zo, na twee stroomstoringen te hebben overleefd ga ik er weer mee ophouden (gelukkig maakt waarbenjij in de tussentijd backups…). Zie jullie snel en probeer nog wat meer zon te sturen!

Ohja pap&mam, jullie pakketje is nog steeds niet aangekomen… En we hebben erg hard moeten lachen om de fouten in het adres (kaartje Tijl). Het is namelijk Vasanth, Saanidhya, Bikarnakatta, maar het zijn maar kleine dingen dus dat maakt niet uit.

@ Jorine, je ecard is goed aangekomen, thanx! Evenals al de andere felicitaties! Dankjulliewel allemaal!