Wat vind ik nou eigenlijk zo leuk aan Utrecht? Waarom zou ik hier willen baliekluiven als we in Friesland een riante villa met paardenstal kunnen kopen?
De trein rijdt weg uit Utrecht, richting Den Haag, en ik zie alleen maar grijze, grote, saaie gebouwen langs het spoor staan. Is dat nou Utrecht? Nee! Natuurlijk niet! Als ik aan Utrecht denk, denk ik aan een gezellige, sfeervolle stad met dorpse sferen. Er is alles wat je nodig hebt: winkels, afgewisseld met stadscafes om even bij te komen van het shoppen, allerlei restaurantjes in prachtige werfkelders, grachten die in de zomer druk bevaren worden, de terrassen vol met toeschouwers die genieten van de voorbijkomende bootjes en het weer. Diverse festivals en evenementen waarvan we er nog maar weinig hebben bezocht maar die zeer zeker de moeite waard zijn.
En ten slotte, de ligging is geweldig. Onze vrienden en familie wonen door het hele land verspreid en we zijn overal binnen twee uur rijden. En spreken we met een groep af, dan is het voor ons vaak een thuiswedstrijd.
Een leuk weetje is dat inwoners van Utrecht liever Utrechters dan Utrechtenaren worden genoemd. In de achttiende eeuw was er namelijk achter de Dom een geheime ontmoetingsplaats voor homoseksuelen. Toen dit bekend werd, werd Utrechtenaar een scheldwoord voor homoseksueel 😉
Een andere benaming voor Utrechters is baliekluivers, vanwege de inwoners die al hangend over de balies van de bruggen de stad en alle bedrijvigheid op straat aanschouwden en elkaar daar ontmoetten.
Op ons todo lijstje staat nog het beklimmen van de 112m hoge Domtoren. Zal het uitzicht over de stad net zo mooi zijn als mijn gevoel bij Utrecht nu? Ik hoop het, want voorlopig blijven wij nog even kluiven in Utrecht!