Highlands

12 & 13 augustus

'Ik weet een leuk stukje voor je blog,' zei Tijl. 'Rijden door IJsland is prima te doen, zolang je langs de kust rijdt of de rondweg pakt. Er zijn ook wegen die dwars door de highlands van IJsland lopen. Maar die zijn helaas alleen voor 4WD's (four wheel drive). Tenminste, was er niet een weggetje door de highlands wat je ook met je gewone auto kon rijden? Inderdaad, in theorie is de Kjöfur route (weg F35) met een personenauto te doen. Maar daar is dan ook alles mee gezegd.'

Dus daar gingen we, de highlands in. Een dikke 160 kilometer dwars door IJsland heen. De eerste 30 km gingen voorspoedig en dat gaf ons moed. Maar toen begon de ellende. Een weg bezaaid met grote keien, vol met flinke ribbels (we trilden ons een ongeluk) en plassen waarvan we ons afvroegen of het geen vijvers waren. 4WD's stormden ons voorbij, voor zover dat trouwens mogelijk was. De weg had nauwelijks uitsparingen (in ieder geval niet om je auto te parkeren) en aan de randen lag een hoge rij keien. Wildkamperen was niet mogelijk. En wat was er om ons heen? Nou, vrijwel niets, behalve een lege, rotsachtige vlakte en af en toe een berg in de mist. En uiteraard een koude, oorverdovende wind en vrijwel geen tekens van leven. Af en toe stond er bewegwijzering, maar een weg hebben wij nooit gezien…

Na zo'n 70 km twijfelden we of we door moesten rijden, maar ja, we dachten dat we al over de helft waren… Maar het werd erger en we moesten zelfs een beekje door. Toen we eindelijk weer een stukje normale weg onder onze automobiel hadden waren we erg opgelucht en heeft Tijl het asfalt gekust. En last but not least, de auto had dan wel een ander kleurtje gekregen en de ruiten waren niet langer doorzichtig, maar hij was nog intact.

We vonden dit avontuur zo ontzettend spannend dat we het de dag erop in het klein nog eens over hebben gedaan. Na weliswaar een bezoekje aan Gullfoss, een enorme waterval die we onderweg tegenkwamen, en een nachtje slapen op een camping met als achtergrondgeluid elke tien minuten een uitbarsting van Trokkur, een geiser op Geysir. 's Ochtends hebben we ons van al het stof ontdaan door te zwemmen in water van de grootste geiser in Geysir. Maar echt lekker ruiken gingen we er niet van!

Daarna hebben we de Kaldidalur route (weg 550) genomen terug richting het noorden. Een mooiere route, gelukkig betere weg, minder lang maar met geweldig mooie bergen, gletsjers en watervallen. Het zonnetje dat in de middag doorbrak hielp ook wel mee.

Vannacht stonden we op een camping in Varmaland, waar het keihard waaide en 14 graden was. We hebben naast de auto eten gekookt en in de auto een biertje gedronken voor we gingen slapen. Het heeft de hele ochtend geregend en gewaaid. Vandaag gaan we terug naar het noorden. Onderweg hebben we een bezoek gebracht aan het museum van tovenarij en hekserij in Hólmavik (het terras met wifi en zin was heerlijk). We weten nu hoe we onzichtbaar kunnen worden! Nog één dag en dan gaan we paardrijden…