Een knallend, relaxed oud en nieuw

29-12: Santiago

Na een verlaat ontbijt (er waren 4 van de 6 stoelen bezet dus moesten we een half uur wachten) hebben we Santiago verkend. Het is een grote ontwikkelde stad en ons hostel is zo’n 20 minuten lopen vanaf het historische centrum. Er zijn geasfalteerde wegen, netjes aangelegde parken etc. Maar natuurlijk wel weer overal honden op straat. We liepen via park Forestal naar het oude treinstation (was nu een beurshal oid) en het Plaza de Armas. We aten een ijsje (het is hier 30 graden) en beklommen een heuvel midden in de stad, Cerro Santa Lucia. Dat was erg leuk en gaf een mooi uitzicht over de stad. Ze hadden er een soort kasteel van gemaakt. Maar het beste uitzicht hadden we vanaf de heuvel San Christobal. Met een treintje gingen we via een recht, steil spoor de berg op. De laatste treden leidden ons naar de top waar het beeld van Virgin de la Inmaculada Concepcion staat. We genoten van het uitzicht, namen beneden een heerlijk broodje hamburger met een goed biertje en gingen terug naar het hostel.

30-12: Naar Villa Alemana

We stonden om 8h klaar voor het ontbijt, maar de dame was nu te laat dus we konden weer een half uur wachten. Toen op naar het Palacia de la Moneda, waar om 10h de indrukwekkende wisseling van de wacht zou zijn. Dat viel tegen. Om kwart over tien wisselden de wachters inderdaad van plaats, maar dat ging gepaard met een paar keer heen en weer lopen en wat geschreeuw en dat was het dan. Geen honderden militairen die over het plein marcheerden, zoals we op internet hadden gelezen. We haalden onze spullen op in het hostel en namen een bus naar onze ‘oud-en-nieuw’ bestemming: een cabana in Villa Alemana. Eenmaal bij de bus bleek dat we een kaartje naar Vina del Mar hadden gekocht (Tijl blijft volhouden dat ik het verkeerd heb gezegd bij het loket, maar volgens mij heeft de dame het gewoon verkeerd genoteerd). Gelukkig was de buschauffeur zo aardig om ons kaartje snel om te ruilen zodat we een half uur later rechtstreeks naar onze bestemming gingen.

In Villa Alemana liepen we vanaf de bus naar de cabanas, dat was nog best een stukje met al onze bagage op ons rug in de hete zon. Toen we bij een zandweg steil omhoog aan kwamen, ging Tijl eerst maar even zonder tassen kijken waar het precies was. Carlos, de man van de cabanas, was zo vriendelijk om ons het laatste blok met zijn jeep naar de cabanas te brengen. Daar werden we hartelijk ontvangen door zijn vrouw Loreto. Onze cabana was prachtig, aan de rand van hun tuin met een keuken, slaapkamer, badkamer en woonkamer. En er was een zwembad! De tijd om te relaxen was aangebroken. Loreto was ook nog eens zo aardig om ons die avond een lift aan te bieden naar Vina del Mar, dus daar hebben we de avond doorgebracht.

31-12: Knallend nieuwjaar

’s ochtends haalden we boodschappen in de supermarkt: de drankjes en versnaperingen voor oud en nieuw, ons ontbijt en avondeten voor nieuwjaarsdag. We deden het rustig aan en spraken met Marwa, Rowan, Anja en Chris (van de Salkantay trek) af om half 6 in Valparaiso voor het grootste vuurwerk van Zuid-Amerika. De metro deed er zo’n 45 minuten over. Op het plein stond een groot podium klaar waar ze het geluid aan het testten waren. Valparaiso zag er gezellig uit, met allemaal gekleurde huisjes en beschilderde muurtjes. We moesten wel klimmen, want er zijn hier meer dan 40 heuvels. We troffen ons gezelschap in een van hun hostels, dronken een wijntje terwijl zij zich klaarmaakten en gingen toen naar Pasao Jugoslavo. Vanaf hier hadden we een prachtig uitzicht over de kustlijn.

Na zo’n drie uur wachten, ruim nadat jullie in Nederland hadden geproost, ging het eerste vuurwerk de lucht in onder luid applaus van het publiek. Er leek geen einde aan te komen, het ene vuurwerk na het andere ging de lucht in. We trokken onze champagnefles open en dronken op het vervolg van onze reis. Om half drie was de rest moe en gingen we met een bus en taxi terug naar onze cabana.

01 t/m 03-15: Relaxen

De eerste dagen van 2015 brachten we door bij onze cabana en het zwembad. We boekten zelfs een extra nacht bij (4 ipv 3). De laatste dag mochten we later uitchecken en bij het zwembad blijven tot onze nachtbus om 20:15h vertrok vanuit Vina del Mar. Carlos en Loreto zijn de meest vriendelijke mensen die we tot nu toe hebben ontmoet. Ze brachten ons zelfs op de laatste dag naar het metrostation! Maar nu is de relaxtijd voorbij en maken we plannen voor het zuiden van Chili en Argentinie. Dat levert veel frustratie op, want het is hier nu hoogseizoen en alles is vol of peperduur… Wens ons maar succes!