01-02 t/m 05-02: Asuncion, lekker niks doen
Ons hostel bleek een perfecte keuze te zijn. Een vriendelijke Franse eigenaar die goed Engels sprak, een ruime, gezellige kamer met comfortabele bedden en airco, een keuken om maaltijden te bereiden en een tuin vol zitjes en klein zwembad om verkoeling in te zoeken. Dat was erg fijn, want het was hier bijna 40 graden met een luchtvochtigheid van 95%. We hebben dus vooral rustig aan gedaan (zijn de eerste dag de kamer niet eens uit geweest) en hebben maar weer eens nagedacht over het vervolg van onze reis.
We wilden graag naar Laguna Blanca, een prachtig meer in the middle of nowhere om te relaxen, maar dat was helaas volgeboekt. Voor carnaval hadden we al ruime tijd geleden een hotel geregeld dus dat lag vast. Dachten we. Toen hoorden we ineens dat carnaval een weekend eeerder was! Daar gingen onze plannen. Dus we hebben ook een hele dag besteed aan het zoeken nar een accomodatie. We checkten elke vijf minuten booking.com omdat alle accomodaties volgeboekt waren. Na een halve dag wachten was er ineens een hotel dat voor 100 euro per nacht nog een kamer vrij had (waarschijnlijk hadden anderen gecancelled). Dus die hebben we gelijk geboekt. Duur, maar we kwamen naar Paraguay voor de carnaval, dus dat wilden we nu ook absoluut niet missen. Laguna Blanca werd geschrapt en we besloten na de carnaval naar een nationaal park te gaan om ook het platteland van Paraguay te ontdekken. Onze laatste bestemming werd Ciudad del Este, tegen de grenzen aan van Brazilie en Argentinie.
Verder hebben we in Asuncion erg leuke mensen ontmoet in het hostel en een was gedaan, want zo ongeveer al onze kleding was vies. De enigste dag dat het een beetje bewolkt was hebben we door de stad gewandeld. Hier en daar wat mooie gebouwen gezien, de kade en een heel schatttig, kleurvol wijkje versierd met beschilderd afval zoals plastic flesjes. We gingen uit eten bij een Koreaans restaurant met een aantal anderen en maakten kennis met het concept ‘betalen per gewicht’. Dus je schept op waar je zin in hebt en dan weegt de kassiere je eten en betaal je een vast bedrag per kilo. Heel gebruikelijk in Paraguay, hebben we gehoord. Verder was er niet veel te doen en brachten we onze tijd door bij het zwembad.
06 en 07-02: Carnaval in Encarnacion
Hiervoor kwamen we naar Paraguay, de carnaval in Encarnacion. Men zegt dat het net zo goed is als in Rio, alleen kleinschaliger en dus minder druk. Dat vinden wij (vooral Tijl) wel fijn 😉
Dus we namen een taxi naar het busstation en zaten zes uur in de bus vanuit Asuncion om hier te komen. Samen met Sarah uit Noord Canada (die zich ook had vergist in de data en last-minute een bed in een slaapzaal had gevonden). Onderweg kochten we chipa van een van de vele verkopers die de bus door gingen. Dit is een soort brood gemaakt van maismeel en kaas. Niet echt mijn ding.
We rusten even uit in ons superdure hotel, aten noodles in de kamer en gingen toen op weg naar de Sambadrome waar we Sarah weer ontmoetten. De Sambadrome is een straat met aan beide zijden tribunes waar de parade plaats vindt. De parade begon net toen wij aankamen. Er leek geeen einde te komen! We zagen knappe en vooral heel veel blote dansers, fantastische kostuums en geweldig mooie praalwagens afgewisseld met live drumbands. We gingen pas om half 5 terug naar ons hotel en zelfs toen was de parade nog niet afgelopen. Buiten de Sambadrome was er weinig te merken van de carnaval.
De volgende dag sliepen we tot in de middag (tussendoor wel even ontbeten). ’s Avonds gingen we opnieuw naar de Sambadrome. Het was vandaag drukker op de tribunes en het leek wel alsof de dansers meer energie hadden. Dit keer waren ook wij gewapend met een fles schuim. De dansers en het publiek gingen helemaal uit hun dak en wij zaten onder de wittte smurrie. Ook dit keer werd het laat en gingen we terug voordat de parade was afgelopen. Maar we waren moe en moesten de volgende dag om 12h uithecken om naar ons andere hotel te gaan voor nog twee nachten in Encarnacion.
08 en 09-02: Jesuit ruines
In Encarnacion zelf is niet veel te doen (behalve afkoelen in het zwembad van het hotel). We zijn wel een dag op pad geweest naar de Jesuit ruines in Trinidad. Eerst een uur in een rammelende, hete bus en toen naar de ruines waar nauwelijks schaduw was. Pffft! De straaltjes liepen van mijn benen. De ruines waren leuk om te zien maar niet erg indrukwekkend. Gewoon wat restanten van gebouwen. We kregen er heelaas ook geen informatie bij.
En hoe toevallig, komen we daar een meisje tegen waarmee we in Peru op jungle-tour zijn geweest! Zuid-Amerika is zo groot, maar tegelijkertijd ook weer zo klein als je ziet hoeveel mensen we weer opnieuw ontmoetten in een heel ander land… ’s Avonds trakteerde Sarah op cocktails om alvast mijn verjaardag te vieren en we hebben nog heerlijk staan kletsen op het strand.
5 pings