Prima heenreis, chaotisch Lima

Vlucht
Op maandag 17 november werden we door mijn ouders weggebracht naar Schiphol na een korte en slapeloze nacht. Daar sloot Tijls moeder ook aan en nadat we de backpacks hadden afgegeven dronken we samen een kopje thee vergezeld met een heerlijk stuk gevuld speculaas. Na lange rijen voor de douane en gate vertrok ons vliegtuig dan eindelijk voor de vlucht van 12,5 uur. Al snel volgde een lekkere Hollandse maaltijd, gehaktballetjes met puree en rodekool. Ondanks de lichte turbulentie en de krappe ruimte hebben we niet geknoeid 😉

Drie uur na vertrek kregen we de schrik van ons leven. Ik kon onze nieuwe actioncam niet meer in mijn handbagage vinden. Hij lag ook niet op de grond. Zou die dan op Schiphol ergens uit mijn tas gevallen zijn? Ik had nog een filmpje gemaakt op weg naar de gate. De twijfels sloegen toe en ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan. Was ik echt zo onzorgvuldig geweest? Maar toen kwam er gelukkig goed nieuws. Een stewardess zag ons zoeken en gaf aan dat er een kleine camera was gevonden bij de security check. Ik heb me nog nooit zo opgelucht gevoeld. En nog beter nieuws, ze hadden ‘m meegenomen in het vliegtuig! Een half uurtje later werden we herenigd en zag onze reis er plots weer een stuk rooskleuriger uit. Maar hoe die uit mijn tas is gekomen, geen idee.

Na eenderde boek, twee films en een tweede maaltijd werden we getrakteerd op prachtige wolkpartijen en een ondergaande zon boven de uitgestrekte jungle met kronkelende rivieren. Echt magisch! Terwijl de lichtjes in Peru gingen branden hadden wij toch wel moeite om de ogen open te houden. Om 19h lokale tijd landden we in Lima (01:00 Nederlandse tijd). Gelukkig stond onze chauffeur al te wachten en konden we zo instappen. Het was een uurtje rijden naar hotel Espana. Na talloze mislukte pogingen op het vliegveld om Peruaanse Soles te pinnen hebben we maar onze noodvoorraad dollars aangebroken om de taxi en eerste overnachtingen te betalen.

De hotelkamer was niet helemaal wat we hadden verwacht: klein, stof op de vloer en een smerig toilet. De dame bij de receptie is komen kijken en het zou worden schoongemaakt. Dat hield in: een vieze doek over de toiletbril halen. Bah dus. Maar we waren moe en hadden geen zin in gezeur, dus heeft Tijl die avond de hele kamer staan poetsen met douchezeep en een douchedoek van het hotel. Mijn held! Het bed was gelukkig wel schoon en dat het matras hard was, daar hebben we maar weinig van gemerkt. We moeten denk ik weer even wennen aan het backpacken en een lagere standaard…

Lima
Dinsdag hebben we het historische centrum van Lima te voet verkend. Alle toeristische plekken zoals de kathedraal en het centrale plein zijn op loopafstand van ons hotel. Woensdag zijn we naar de wijk Miraflores gegaan, dat was nog een hele onderneming. Nadat vijf mensen ons een andere richting opstuurden voor de bus zijn we teruggegaan naar het hotel om te vragen hoe we er konden komen. Met succes gelukkig. Een uur en 1 soles per persoon (30 cent) later waren we in het meer moderne Miraflores. Hoogtepunten: de indrukwekkende kustlijn en een piramide midden in de stad. Hier offerden ze vroeger vrouwen, want dat was het beste dat ze hadden 😉 Het vroegere Lima-volk bouwden kamers boven kamers en elke kamer werd ingewijd door de scherven van een pot met afbeelding van een haai (had iets te maken met dat de zee heilig was). We konden niet in de piramide, want als er eens in de zoveel jaar een nieuwe leider kwam liet deze alle bestaande kamers volstorten om vervolgens aan een nieuwe laag te beginnen. De typische bouwstijl ‘ adobes’ leek ons erg wankel en inefficient, maar deze bleek goed bestand te zijn tegen aardbevingen.

De straten van Lima zijn druk en chaotisch, er zijn zebrapaden maar voorrang krijgen hoort daar niet bij. Dan klinkt er een zoveelste claxon als waarschuwing. De geuren van urine en autobrandstof komen regelmatig voorbij. Ondanks alle waarschuwingen over zakkenrollers en overvallers hebben we ons nog niet onveilig gevoeld. Er is wel veel politie en bewaking op straat, de een nog beter uitgerust dan de ander. We hebben de hondenbrigade met hun gemuilkorfde rottweilers en een hele stoet politiepaarden mogen aanschouwen. De Peruanen zijn klein, hebben te strakke broeken aan voor hun hoeveelheid heupvet en op een paar enkele na hebben alle vrouwen lang, zwart haar en een korte nek. Het eten is prima en goed betaalbaar (hoofdmaaltijd met een drankje voor 6 euro) en aardappel wordt beschouwd als een groente; die heb ik al in groentesoep aangetroffen en als bijgerecht bij rijst met vlees. De temperatuur is lekker, zo’n 20 graden en bewolkt met heel af en toe wat miezer. Verraderlijk weer, want we zijn licht verbrand in ons gezicht.

Morgen vliegen we van zeeniveau landinwaarts naar ruim 3000 meter hoogte; onze volgende bestemming is Cuzco.