26-02: Praia Prumirim
Na een zelfgemaakt ontbijtje, wat bestond uit havermout, muesli, melkpoeder en water, gingen we met een lokale bus naar Prumirim beach. Dit is een van de tachtig stranden die Ubatuba rijk is. Het hoogseizoen lijkt ook voorbij te zijn, dus we troffen maar weinig mensen aan op het strand. Omdat de zon flink brandde kozen we ervoor om wat te drinken te nemen bij het restaurant. Zij hadden namelijk ligstoelen met een parasol waar we dan mochten zitten 😉
Tijl nam een biertje en ik een kokosnoot. Eigenlijk had Tijl een cola zero voor mij besteld, maar blijkbaar had de dame bij de strandtent er een kokosnoot van gemaakt. In Brazilie spreken ze Portugees en dat is erg lastig voor ons. Met ons kleine beetje Spaans en handen en voeten redden we ons wel, en sommige woorden zijn hetzelfde. Maar het lijkt wel alsof ze hier een heel eigen klank aan de Spaanse woorden geven. Ciao is geen ‘ Tsjau’ meer, maar Tsjouw met een hele lange ou-klank. En de rekening is geen ‘la cuenta’ (kwenta) meer, maar la conta. Het is dus net even anders en daardoor weer wat moeilijker om elkaar te begrijpen. Engels wordt hier nauwelijks gesproken. Maar de kokosnoot was lekker dus ik had niks te klagen. Ik heb de rest van de dag doorgebracht op het strand en Tijl vooral in de zee, waar hij nog een zeeschildpad voorbij zag zwemmen.
27-02: Praia Vermelha Grande
Spreek uit als Praaia Vermelja Grandtsj, nog zo’n mooi strand. Hier waren geen voorzieningen, maar gelukkig hadden we koud bier en wat te snacken bij ons. En water natuurlijk 😉 Het was erg warm en de bomen gaven wat bescherming. Het zand was zo heet dat ik niet eens de zee in ben gegaan. Tijl heet gerend 😉 We gingen op tijd weer terug om onze reis te vervolgen. Gelukkig mochten we wat later uitchecken zodat we nog even een douche konden nemen. Om 17h vertrokken we met de bus richting Paraty, een koloniaal stadje met heel veel eilandjes voor de kust. Nog maar drie bestemmingen te gaan!
2 pings