Ohjee… Sneeuw op onze vertrekdag
Ons avontuur begon helaas iets anders dan we hadden gedacht. Op zondag 10 december was het buiten wit. Een dikke laag sneeuw zorgde voor treinstoringen en vele vluchten waren vertraagd of zelfs gecanceld. Vol goede moed gingen we toch op weg naar Schiphol. Tot Utrecht ging het prima. Daar probeerden we een trein naar Schiphol te nemen, maar steeds vlak voor de trein er zou zijn, verdween deze van het bord. Uiteindelijk kwamen we na bijna 4 uur op Schiphol aan. Inmiddels wisten we al dat onze vlucht gecanceld was. Maar ja, wat dan? Dus wij naar de balie van Turkish Airlines. Daar stond een gigantische rij! We zijn er maar in gaan staan. Tussendoor hebben we telefonisch via onze boekingsmaatschappij de vlucht om laten boeken. Toen we na bijna 5 uur eindelijk aan de beurt waren, bleek dat Turkish Airlines helemaal niks voor ons ging doen. Geen compensatie voor de geannuleerde vlucht of onze extra kosten, geen overnachting en geen vervoer. Hoe we thuis kwamen moesten we zelf maar uitzoeken. Nog steeds viel de ene na de andere trein uit, maar gelukkig hadden we om 23 uur toch nog de laatste verbinding naar huis. Om 00.30 uur kwamen we eindelijk aan in Culemborg en een taxi bracht ons naar huis. We waren kapot.
Nieuwe poging
Twee dagen later deden we nog een poging. Gelukkig liep de reis deze keer zoals het hoorde. Alhoewel… We kwamen een uur later aan in Istanboel dan gepland, maar dat was gelukkig niet zo erg. Tijl verloor een 32 gb sd-kaartje met bestanden erop en er knapte een bakje ketchup in de zak van zijn jack. Maar allemaal overkomelijk. We kwamen 16 uur later moe aan in Hanoi. Met een uitnodigingsbrief van de Vietnamese ambassade uit Nederland liepen we naar de balie van immigratie. We gaven alle papieren af. Een voor een werden we omgeroepen via een scherm waar je naam en foto op kwamen. Best modern, maar wel weer grappig dat de datum op het scherm op 23 december 2015 stond 😉 Visum was gelukkig geregeld, toen moesten we nog een tijdje op de backpacks wachten. Een minibus bracht ons naar de eerste slaapplek.
Druk Hanoi
Onze homestay is een typisch Hanoi huis. Heel smal met op elke verdieping maar 1 kamer. Het ziet er allemaal oud en niet superschoon uit, maar onze gastvrouw Perfume maakt dat helemaal goed. Ze kookte heerlijke noodlesoep als ontbijt en nodigde ons uit voor het avondeten. Echte Vietnamese springrolls. Het eten is wat we ervan verwachtten: heerlijk. In ons straatje zitten veel kleine winkeltjes die bamboe verkopen.
Het is hier zo’n 15 graden en miezerig. Hanoi zelf is druk. Overal rijden brommers die met hun claxon vechten voor een plekje op de weg. Er zijn trottoirs, maar meestal zijn deze volgeparkeerd met brommers of eetstalletjes. Je moet dus constant op je hoede zijn. Ik had het ‘Old Quarter’ waar we verblijven anders ingeschat: rustiger, gezelliger. Er zijn weinig echt mooie gebouwen. Bij het Hoan Kiem meer was het wel iets rustiger. We zagen hier nog een stuk of 6 ratten tussen de mensen doorrennen, niet zo gek met al die straattentjes.
Een vleugel van de gevangenis waar de Vietnamezen en later ook Amerkanen werden vastgehouden door de Fransen stond nog overeind. Dit was geen prettige plek, hoewel het later de bijnaam Hanoi Hilton heeft gekregen. We bezochten nog een pagoda, waar mensen vissen en schildpadden in het water gooiden. Ze geloven dat dit hun geluk brengt. Even verderop waren jongens aan het vissen en met schepnetten in de weer en werden de schildpadden weer verkocht 😉
De valuta hier is trouwens Vietnamese Dong. 1 euro is ongeveer 26.500 dong. Veel nullen dus en niet zo makkelijk omrekenen. Je voelt je na elke pintransactie van maximaal 2 miljoen dong even miljonair, tot je het omrekent naar euros 😉
3 pings